پیدایش کرونا، شیوع گسترده‌ی آن و ایجاد پاندمی، شرایط ویژه‌ای را برای همه‌ی انسان‌ها در سرتاسر کره‌ی خاکی رقم زد.
با شیوع جهانی کرونا، پدیده‌ای به وقوع پیوست که لااقل برای انسان زاده‌ی سده‌های 20 و 21، عجیب و غیرقابل باور بود. انسان دنیای پست مدرن، شاید هیچ‌گاه گمان نمی‌کرد روزی به چنین شرایط سخت و گرفتارکننده‌ای دچار شود.
صحنه‌هایی که سال‌ها، تماشایشان روی پرده‌ی سینما، جزء تفریحات بشر محسوب می‌شد بالاخره در دنیای واقعی اتفاق افتاد و داستان‌هایی که روزگار طولانی تنها زاده‌ی تخیل نویسندگان و کارگردانان بود، این بار به صورت کاملا طبیعی، همه را با خود درگیر کرد.
در چنین شرایطی، دولت‌های بسیاری برای حفظ جان شهروندان خود، قوانین محدودکننده‌ی عبور و مرور وضع کردند و بسیاری از مردم، برای پیشگیری از ابتلاء به بیماری، به صورت اجباری یا خودخواسته، وارد قرنطینه شدند.
این قرنطینه، برای برخی کوتاه و برای عده‌ای دیگر طولانی بود. برای برخی از انسان‌ها، همچون من، نیز کماکان به صورت کج‌دار و مریز ادامه دارد.
اما فارغ از مدت قرنطینه، به گمان من، این اتفاق، تجربه‌ی مشترک اغلب انسان‌های قرن بیست و یکم است و باعث نوعی مفاهمه‌ی جهانی بین بشریت خواهد شد.
در سال‌های آینده، تمام کسانی که از این اتفاق جان سالم به در برده باشند، خاطرات یکسانی از این روزها برای فرزندان و نوادگانشان تعریف خواهند کرد.
در این نوشتار، قصد دارم به بهانه‌ی اوج گیری مجدد کرونا و آغاز دوباره‌ی محدودیت‌ها، در مورد قرنطینه، بخشی از تجربه‌ی مشترک ما از همه‌گیری، با شما صحبت کنم.
قرنطینه و خانه‌نشینی، هرچند سخت و طاقت‌فرسا باشد، ارمغان کرونا برای انسانی است که در هیاهوی جهان پرسرعت امروزی گرفتار شده و فرصت بسیاری از کارها را به خاطر عقب نیفتادن از قافله‌ی جهان از دست داده بود.
آدمی، در این خانه‌نشینی اجباری یا اختیاری فرصت یافت بیش از پیش برای «خودش» وقت بگذارد و با «خودش» وقت بگذراند.
این اتفاق، تجربه‌ای است که به احتمال بسیار زیاد، دیگر هرگز تا پایان عمرمان تکرار نخواهد شد. پس خوب است فرصت را غنیمت بشماریم و از این موقعیت پیش آمده، نهایت استفاده را ببریم.
اما همه‌چیز به این سادگی نیست. قرنطینه و حضور تمام وقت در خانه، هرچند در ظاهر ساده و آسان می‌نماید، اما سراسر چالش است، و بزرگ‌ترین چالش آن، گرفتار شدن به روزمرگی است.
گرفتاری مسری و عجیبی که همه را درگیر کرده، از حد یک مشکل شخصی فراتر رفته و حالا تبدیل شده است به: پاندمی روزمرگی!
این روزمرگی، علاوه بر این که به تدریج باعث از دست دادن زمان خواهد شد، مشکلات دیگری همچون افسردگی، احساس یاس و ناامیدی، اضطراب، تنهایی و پرخاشگری را نیز با خود به همراه خواهد آورد.
با این حساب، جهان پساکرونا، می‌تواند جهانی سرشار از انسان‌های گرفتار به مشکلات روحی و روانی باشد. و وقوع این مسئله، در صورتی حتمی است که به انسان عصر کرونا، شیوه‌ی زندگی در قرنطینه و روش فرار از روزمرگی را نیاموزیم.
برای این که بدانید زندگی در قرنطینه، چطور باعث روزمرگی و در نتیجه کاهش بازدهی می‌شود مثال ساده‌ای می‌زنم:
دو دانش‌آموز کنکوری، در شرایط پیش از کرونا، را در نظر آورید که یکی هنوز محصل است و دیگری فارغ‌التحصیل شده و قصد دارد برای بار دوم در آزمون شرکت کند. برنامه‌ریزی و درس‌خواندن برای کدام یک آسان‌تر است؟
طبیعی است که در نگاه اول، دومی را انتخاب کنیم، چون زمان بیشتری در اختیار دارد. اما با قدری دقت متوجه خواهیم شد این کار به مراتب برای دانش‌آموز اولی آسان‌تر است. زیرا او مشغول کاری خارج از خانه است و بهتر می‌تواند زمان‌های خالی‌اش را مدیریت کند.
در حالی که دانش‌آموز دومی، به دلیل حضور دائمی در خانه، باید تلاش بیشتری کند تا تسلط و مدیریتش روی زمان را از دست ندهد و بتواند به موقع بیدار شود، به موقع بخوابد و به اندازه درس بخواند.
این شرایط، برای همه‌ی انسان‌های حاضر در قرنطینه نیز وجود دارد. اگر تلاش کافی برای مدیریت زمان وجود نداشته باشد، به تدریج زمان‌های خواب، بیداری و غذا خوردن دچار تغییر خواهند شد و این مسئله، ابتدا فرصت مناسب برای کار مفید را از انسان خواهد گرفت و پس از آن، منجر به وقوع مشکلات شرح داده شده خواهد گردید و روزمرگی، افسردگی و اضطراب را به ارمغان خواهد آورد.
اما برای گرفتار نشدن به روزمرگی و شیرین‌تر کردن قرنطینه چه می‌توان کرد؟
به گمان من، این اتفاق، جز با داشتن یک برنامه‌ی مدون و مشخص، میسر نخواهد شد. برنامه‌ای که می‌تواند روزانه، هفتگی و یا ماهیانه باشد.
پیشنهاد می‌کنم لیستی از کارهای ضروری یا مورد علاقه‌تان تهیه کنید و بر اساس آن برنامه‌تان را تنظیم نمایید.
در این‌جا، برخی از مواردی را که می‌توانند در این برنامه قرار بگیرند، لیست کرده‌ام:
1) یادگیری یک مطلب جدید یا تقویت مهارت موجود: بسیاری از ما، علاقمند به یادگیری مهارت یا مطلبی جدید و یا عمق بخشی به دانسته‌های فعلی‌مان هستیم. شرایط این روزها، بهترین فرصت برای انجام این کار است.
سایت‌های اینترنتی بسیاری هستند که آموزش‌های باکیفیتی در زمینه‌های مختلف ارائه می‌دهند. حتی بعضی از آنها در پایان برای شما گواهی نیز صادر می‌کنند. برخی از این سایت‌ها رایگان و برخی دارای هزینه هستند و به تناسب نیاز خود میتوانید از هر کدام استفاده کنید.
چند نمونه: متمم، مکتب‌خونه، فراچارت
2) مطالعه‌ی آزاد: مدرسه، دانشگاه و کار سال‌های متمادی فرصت مطالعه‌ی آزاد ما را محدود کرده بود. در این روزها، میتوانید بخشی از برنامه‌ی روزانه‌تان را به مطالعه‌ی کتاب‌هایی که تا کنون نخوانده بودید اختصاص دهید.
3) تماشای فیلم: احتمالا همه‌ی ما آرزو داشته‌ایم روزی بتوانیم بدون دغدغه به تماشای فیلم‌های مورد علاقه‌مان بنشینیم. امروز فرصت آن رسیده است! فقط مراقب باشید در فیلم دیدن زیاده روی نکنید چون می‌تواند به شدت خسته کننده باشد و پس از مدتی باعث افسردگی و احساس غمگینی شود.
در بخش «پیشنهادات ملوکانه» میتوانید لیست کتاب‌ها و فیلم‌های پیشنهادی مرا ببینید.
4) کار فریلنسری: قرنطینه، باعث کاهش قابل توجه منبع درآمد بسیاری از مشاغل شد. بعضی دیگر را هم کلا از کار بیکار کرد. اگر در یک زمینه‌ی خاص مهارت دارید، میتوانید کار فریلنسری را هم تست کنید.
این کار، هم می‌تواند منبع درآمدی برای شما باشد و هم بخشی از وقت روزانه‌تان را پر کند تا گرفتار روزمرگی نشوید.
[پیشنهاد مطالعه: بهترین سایت‌های فریلنسری ایرانی]
5) ورزش: خانه‌نشینی اگر بدون تحریک بدنی باشد، به تدریج باعث بروز بیماری‌ها و ناهنجاری‌های مختلفی خواهد شد. بنابراین لازم است ساعتی از روزتان را به ورزش کردن اختصاص دهید. ققط کافی است یک نرم‌افزار ورزش در خانه روی گوشی هوشمندتان نصب کنید.
نکته پایانی:
فراموش نکنید لازم است این موارد را در یک برنامه‌ی مدون بگنجانید. عمل کردن به شیوه‌ی «هر وقت هرکاری دلم خواست» فقط باعث می‌شود بیشتر دچار خستگی شوید.
لطفا شما هم اگر راهکار دیگری برای گرفتار نشدن به روزمرگی به ذهن‌تان می‌رسد یا مورد خاصی را امتحان کرده‌اید، آن در قسمت دیدگاه‌ها با من و سایر خوانندگان به اشتراک بگذارید.
